مقایسه ی معنای زندگی و امیدواری در معلولین ضایعه نخاعی، نابینا و افراد غیر معلول

مقدمه: معلولین به دلیل افسردگی، سازگاری روان شناختی اندک و حمایت اجتماعی پایین به حاشیه رانده می شوند و بسیاری از آن ها مفهوم و معنای زندگی خود را گم می کنند و دچار نا امیدی و بی معنایی در زندگی می شوند؛ بنابراین، هدف این تحقیق بررسی معنای زندگی و امیدواری در معلولین ضایعه نخاعی و نابینایان در مقایسه با افراد غیر معلول می باشد. روش: در این پژوهش علی-مقایسه ای، تعداد ۱۰۰ نفر از جامعه معلولین ضایع نخاعی و نابینا بهزیستی استان کرمان به صورت نمونه گیری هدفمند و 100 نفر از جامعه غیر معلول از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. معیارهای ورود به مطالعه شامل سن بالای 18 سال و مجرد بودن، عدم وجود اختلال روان پریشی بر اساس سوابق روان پزشکی، عدم سوءمصرف مواد، داشتن حداقل تحصیلات دیپلم و رضایت آگاهانه برای همکاری در پژوهش بود. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس امید اشنایدر و پرسشنامه معناجویی فرانکل بود. تحلیل آماری با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه انجام شد. داده های به دست آمده با روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه توسط نسخه 16 نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد بین میانگین نمره معناجویی زندگی در سه گروه معلولین ضایع نخاعی، نابینا و افراد غیر معلول تفاوت معنی داری وجود دارد به طوری که میانگین نمره معناجویی زندگی در افراد غیر معلول نسبت به دو گروه دیگر از میزان بالاتری برخوردار بود (001/0>p). همچنین نتایج بیانگر آن بود که بین میانگین نمرات امیدواری در سه گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0